ฉันชอบความรู้สึกของการได้ "แอบรัก" ใครซักคน หนึ่งชีวิตของคนเราถ้าได้รู้สึกถึง... "ความรักแบบไม่ครอบครอง" บ้างก้อคงจะดีไม่น้อยโลกคงไม่วุ่นวายไม่ยื้อแย่งไม่ครอบครอง และความรักก้อคงจะไม่ "เห็นแก่ตัว" อย่างที่ดำเนินอยู่ ขึ้นชื่อว่า "แอบรัก" แล้วล่ะก้อ... ฉันเชื่อว่ามันไม่ใช่อาการที่ต้องการจะเปิดเผยตัวไม่อยากให้ใครได้รู้ได้เห็น ความสุขเกิดขึ้นได้ในมุมเงียบๆและปราศจากการครอบครอง ความรักแบบเงียบกริบสอนให้คนปล่อยวาง และหัวใจอ่อนโยน ไม่ปรารถนาอะไรมากไปกว่าการได้รัก และมากที่สุดก้อคงจะเป็นแค่ให้อีกฝ่ายได้รับรู้ว่า ..."รัก"… เท่านั้นเองที่ความรักต้องการ... คงเหมือนกับไม่ขีดไฟแอบหลงรักดอกทานตะวัน สุดท้ายมันก้อต้องการแค่เพียงแค่ให้ดอกทานตะวันหันมองแสงอันน้อยนิดของมัน... แม้จะเป็นแสงสุดท้ายที่ถูกจุดขึ้นเพื่อดับลงตลอดกาลก้อตาม เชื่อไหม???... ฉันเคยรู้จักคนๆนึงที่แอบรักใครอีกคนได้นานเป็นปีๆ โดยไม่เคยแสดงตัวต่อความรักของเขา หญิงสาวใช้โทรศัพท์เป็นสื่อแสดงความรู้สึกตลอดมา ทุกคืน...เธอจะยกหูโทรหาเขา แม้บางครั้งด้วยคำพูดสั้นๆแค่ว่า "นอนหลับฝันดี" เท่านั้นก้อตาม ชายหนุ่มไม่เคยเห็นหน้าเธอ ทั้งที่ความเป็นจริงนั้นเธออยู่รอบตัวเค้าตลอดเวลา ...เธอเคยเดินผ่านเขาใกล้กันแค่เอื้อมมือคว้า แต่เขาไม่รู้จักเธอ... ...เธอเคยสบตาเขาแต่เขาไม่เห็นแววตาเธอ... ...เธอเคยยืนตรงหน้าเขาแล้ว(แอบ)ฟังเขาพุดคุยกับเพื่อนของเขา แต่เค้าไม่ได้พูดกับเธอ... ทั้งหมดเป็นความสุขของหญิงสาว... "สุขที่ได้เห็นเขาโดยที่เขาไม่จำเป็นจะต้องเห็นเธอ" การติดต่อของเค้าและเธอสิ้นสุดลง ในวันที่ชายหนุ่มมีคนรักที่แสดงตัวอย่างชัดเจน เค้าเลือกที่จะรักคนอื่นเพราะในความคิดของเค้า ...หญิงสาวไม่มีตัวตน... หญิงสาวห่างออกมาไม่อนุญาตให้ตัวเองเข้าใกล้เค้าอีก เธอคำนึงถึงความถูกต้องและ...ทุกอย่างย่อมมีเจ้าของเมื่อถึงเวลา ...ความรักของเธอบริสุทธิ์เกินกว่าจะทำร้ายใคร... ในเมื่อชายหนุ่มเลือกที่ปักดอกไม้อื่นลงบนแจกันของเค้า ต่อให้เธอสวยงามกว่าดอกไม้ดอกนั้นเพียงใดเธอก้อไม่อาจแสดงตัวได้... แต่เธออนุญาตหัวใจให้รักเค้าได้เท่าเดิมและคงจะไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้ เพราะ "รักแท้" สอนให้เธอมีความสุขได้ แม้ "ไม่ได้เป็นเจ้าของ" หรือ "ถูกครอบครอง" และ "รักแท้" นี่เองที่จะทำให้ดอกไม้อย่างเธอไม่มีวันแห้งเหี่ยว "แม้ว่าเธอจะเป็นดอกไม้ไร้ชื่อ... ที่ไร้แจกันตลอดไป...ก้อตาม"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น